Romuald Mainka

---

Kariera szachowa

W latach 70. XX wieku, rodzina Romualda Mainki przeniosła się do Republiki Federalnej Niemiec, osiedlając się w Dortmundzie.

Jego pierwszy znaczący sukces w świecie szachów miał miejsce w 1980 roku, kiedy to zajął drugie miejsce w otwartym turnieju juniorów w Schilde, ustępując tylko Jaanowi Ehlvestowi.

W kolejnych latach Romuald odnosił szereg sukcesów, triumfując lub dzieląc pierwsze miejsca w licznych międzynarodowych turniejach, w tym:

• 1987 – Dortmund (turniej B),
• 1990 – Praga (wspólnie z Eckhardem Schmittdielem),
• 1991 – Dortmund (turniej C, wspólnie z Konstantinem Sakajewem i Ralfem Lauem),
• 1992 – Kolonia (wspólnie z Ralfem Lauem),
• 1993 – Ano Liosia,
• 1995 – Schwäbisch Gmünd,
• 1996 – Recklinghausen, Weilburg (wspólnie z Feliksem Lewinem i Edvinsem Kengisem),
• 1997 – Würzburg, Leverkusen (wspólnie z Larrym Christiansenem),
• 1999 – Saarlouis, Essen (wspólnie z Viestursem Meijersem), Kleve (wspólnie z Karlem-Heinzem Podzielnym),
• 2000 – Recklinghausen (wspólnie z Feliksem Lewinem i Danielem Fridmanem),
• 2002 – Travemünde (wspólnie z Robertem Rabiegą, Siergiejem Kaliniczewem i Aleksandrem Bangiewem),
• 2003 – Saarlouis (wspólnie z Ivanem Farago),
• 2005 – Recklinghausen,
• 2006 – Recklinghausen.

Romuald kilkakrotnie brał udział w finałach indywidualnych mistrzostw Niemiec, osiągając najlepszy wynik w 1994 roku w Binz, gdzie zajął trzecie miejsce (za Peterem Endersem i Matthiasem Wahlsem), ex aequo z Michałem Bezoldem oraz Aleksandrem Bangiewem.

Do jego osiągnięć należy również samodzielne drugie miejsce (za Aleksandrem Moroziewiczem, przed innymi renomowanymi szachistami, takimi jak Konstantin Asiejew, Władisław Tkaczow czy Anthony Miles) w silnie obsadzonym otwartym turnieju Lloyds Bank w Londynie w 1994 roku.

Jego najwyższy ranking, wynoszący 2550 punktów, osiągnął 1 lipca 1992 roku, dzieląc 5-6. miejsce wśród niemieckich szachistów, wspólnie z Christopherem Lutzem.

---

Oceń: Romuald Mainka

---