Arthur Kochmann

---

Życiorys

Arthur Kochmann przyszedł na świat jako piąty z siedmiu synów Jonasa i Ernestine Kochmannów, co czyni go jednym z jedenaściorga dzieci z dwóch małżeństw ich rodziców. W 1892 roku rozpoczął swoją karierę jako prawnik oraz notariusz, angażując się w pracę w sądzie rejonowym w Gliwicach. Szybko zdobył uznanie i w 1899 roku został radnym miejskim, a kolejne lata przyniosły mu również zaszczytną funkcję przewodniczącego gminy synagogalnej w Gliwicach w 1915 roku.

Poza tym, był aktywnym członkiem społeczności żydowskiej, przewodnicząc Związkowi Górnośląskich Gmin Żydowskich. W latach 1919-1924 zasiadał jako poseł w pruskim Landtagu, reprezentując Niemiecką Partię Demokratyczną (DDP).

W życiu osobistym związał się z Selmą Cohn, córką rabina gminy żydowskiej w Katowicach, Jacoba Cohna. Mieli troje dzieci, a ich syn Hans Kochmann zmarł tragicznie w 1931 roku. Ich córka, Suzanne Kochmann, która była uważana za niezwykle piękną kobietę, wyszła za mąż za Giuseppe Renzettiego, włoskiego dyplomatę.

Podczas plebiscytu z 1921 roku, który dotyczył Górnego Śląska, Arthur popierał przynależność Gliwic do Niemiec, co doprowadziło do jego aresztowania oraz deportacji z terenu plebiscytowego. Po pewnym czasie osiedlił się w Berlinie, gdzie miał rodzinę.

Na przełomie lat dwudziestych, Kochmann powrócił do Gliwic, gdzie zyskał ogromne uznanie wśród społeczności lokalnej. W 1928 roku został ogłoszony Honorowym Obywatelem na mocy uchwały Rady Miasta. Przejął również przewodnictwo Rady.

Gdy do władzy doszli narodowi socjaliści, połączył siły z adwokatem Georgiem Weissmannem, działając na rzecz ochrony praw mniejszości żydowskiej. Razem redagowali m.in. petycję Bernheima. Niestety, 22 marca 1933 roku w gmachu gliwickiego sądu, gdzie pracował, był świadkiem brutalnego ataku na żydowskich adwokatów, w tym na siebie. Wtedy Kochmann zyskał uznanie na Górnym Śląsku, zostając wybranym jako mąż zaufania w Delegacji Żydów Niemieckich w Rzeszy.

Pomimo rosnącego niebezpieczeństwa, Arthur pozostał w Gliwicach i, w przeciwieństwie do większości Żydów w tym czasie, uniknął deportacji w 1941 roku. Prawdopodobnie wynikało to z faktu, że jego zięć pełnił funkcję oficera łącznikowego między włoskim rządem a Hitlerem w Berlinie. Ostatecznie, 28 grudnia 1943 roku, jako ostatni Żyd z Górnego Śląska, został deportowany do Auschwitz.

---

Oceń: Arthur Kochmann

---