Aleksandra Pawelska

---

Życiorys

Biografia Aleksandry Pawelskiej odzwierciedla silne tradycje sportowe, z których pochodzi. Jej matka, Bronisława Śniegoń, była uznaną piłkarką ręczną oraz mistrzynią Polski, a ojciec pełnił rolę trenera w tej dyscyplinie.

Kariera klubowa

Pawelska rozpoczęła swoją przygodę z piłką ręczną w wieku zaledwie 10 lat. Choć wychowała się w klubie Sośnica Gliwice, jej pierwszy znaczący sukces miał miejsce w drużynie Fasamy Tychy, gdzie zdobyła złoty medal Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w 1988 roku. W barwach juniorskiego zespołu Sośnicy wywalczyła trzykrotnie tytuł mistrza Polski (1989 – juniorki młodsze, a w 1990 i 1991 – juniorki). Debiut w I lidze miał miejsce w 1989 roku, gdy miała jeszcze niecałe siedemnaście lat. W rozgrywkach sezonu 1991/1992 reprezentowała AZS AWF Gdańsk, gdzie zdobyła tytuł najlepszego strzelca ligi, uzyskując imponujące 229 bramek.

Później wróciła do Sośnicy, z którą zdobyła brązowy medal mistrzostw Polski w 1994 roku oraz wicemistrzostwo w 1996 roku. W sezonie 1995/1996 ponownie okazała się najlepszym strzelcem ligi, bijąc rekord 234 bramek. W latach 1997-1999 występowała w Starcie Elbląg, gdzie zdobyła dwa brązowe medale mistrzostw Polski oraz Puchar Polski w 1999 roku. Od 1999 do 2007 grała w Buxtehuder SV, zdobywając wicemistrzostwo Niemiec w 2003 roku oraz brązowy medal mistrzostw Niemiec w 2001 roku. W czasie swojego pobytu w niemieckim klubie zagrała również w finale Challenge Cup w 2002 roku. Do 2007 roku rozegrała 137 meczów w niemieckiej Bundeslidze, zdobywając łącznie 835 bramek. W sezonie 2002/2003 została uznana za najlepszą środkową ligi.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, Pawelska postanowiła kontynuować pracę w sporcie jako trenerka. Od 2008 roku prowadziła drużynę juniorską Sośnicy Gliwice, a w końcowej części sezonu 2009/2010 współpracowała z SPR Olkusz, razem z Anną Niewiadomską. W 2011 roku powróciła do prowadzenia seniorskiej drużyny Sośnicy, a w tym samym roku wywalczyła z nią wicemistrzostwo Polski w kategorii juniorek. W kolejnych latach dalej prowadziła drużyny juniorskie w Sośnicy.

Kariera reprezentacyjna

W okresie 1988-1989 Pawelska miała okazję zagrać w kilku meczach reprezentacji Polski juniorek. Jej debiut w seniorskiej reprezentacji odbył się 29 listopada 1991 roku w towarzyskim meczu z Danią w ramach Pucharu Śląska. Z radością zdobyła wówczas 9 bramek w meczu z Estonią (30.11.1991). Pierwsze mecze w kadrze narodowej rozegrała ponownie dopiero we wrześniu 1993, ale nie została powołana na mistrzostwa świata grupy „A” pod koniec tego samego roku. W 1994 roku zagrała na akademickich mistrzostwach świata, osiągając z drużyną 11. miejsce.

Pawelska reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w 1996 roku, gdzie zdołała zdobyć 38 bramek, w tym 16 w jednym meczu przeciwko Litwie, co stało się najlepszym wynikiem bramkowym pojedynczej zawodniczki w historii. W 1997 roku brała udział w mistrzostwach świata, kończąc zawody na 8. miejscu z 55 bramkami na koncie. Z powodu kontuzji opuściła mistrzostwa Europy w 1998 roku, ale zagrała w mistrzostwach świata w 1999 roku, gdzie Polska zajęła 11. miejsce, a Pawelska zdobyła 34 gole. Jej ostatni występ w reprezentacji miał miejsce 8 czerwca 2002 roku podczas eliminacji mistrzostw Europy z Jugosławią. Łącznie zagrała w biało-czerwonych barwach 129 razy, osiągając imponujące 604 bramki. W trakcie mistrzostw świata w 1997 oraz w 2000 i 2002 była kapitanem reprezentacji Polski. W latach 2003-2005 trener Zygfryd Kuchta planował powołanie jej do reprezentacji, lecz przeszkodziły w tym kontuzje oraz przerwa macierzyńska.

Życie prywatne

Pawelska jako matka stara się również wspierać swoje dzieci, Martyna Pawelskiego oraz Maję Pawelską, którzy również zaangażowani są w sport, a ich dyscypliną jest tenis.

---

Oceń: Aleksandra Pawelska

---