Antoni Choroba

Choroba pochodził z rodziny robotniczej, co wpłynęło na jego wczesne życie i decyzje. Po zdobyciu wykształcenia podstawowego, rozpoczął pracę zawodową, kiedy to do 1918 roku był zatrudniony w fabryce drutu w Gliwicach. Jego zaangażowanie w życie kulturalne było znaczące – wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, gdzie nie tylko brał aktywny udział, ale również pełnił rolę dyrygenta kółka śpiewaczego oraz organizatora teatrów ludowych w rejonie gliwickim.

W okresie plebiscytowym Choroba był zaangażowany jako agitator i członek Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Walczył w dwóch powstaniach śląskich, a podczas trzeciego powstania był częścią 3.bat. pułku zabrskiego, dowodzonego przez Pawła Cymsa. Jego wkład w te niepodległościowe zrywy był niezwykle istotny i oddolny.

W latach międzywojennych pełnił funkcję urzędnika pocztowego w Katowicach. Gdy wybuchła II wojna światowa, Choroba zorganizował konspiracyjną komórkę w Urzędzie Pocztowym w Katowicach, gdzie skutecznie wykorzystywał schowki ambulansów pocztowych do przewozu prasy konspiracyjnej oraz nielegalnej korespondencji między Krakowem a innymi miastami, takimi jak Kielce, Gliwice i Opole. Jego grupa monitorowała pocztę niemiecką, dostarczając cenne informacje polskim organom wywiadowczym, a także opóźniając wysyłanie przesyłek oraz je kradnąc czy niszcząc.

Po wojnie, Choroba objął stanowisko naczelnika urzędu pocztowego w Gliwicach, a później pracował jako umysłowy pracownik w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych, kontynuując swoje życie w duchu służby i zaangażowania społecznego.