Włodzimierz Lubański

---

Kariera piłkarska

Włodzimierz Lubański wywarł znaczący wpływ na polski futbol, a jego kariera sportowa jest przykładem determinacji i talentu. Młodzieńcze lata spędził w Technikum Chemicznym w Gliwicach, studiując ceramikę. Swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w 1957 roku, dołączając do juniorów Sośnicy Gliwice, gdzie jego ojciec, Władysław, pełnił rolę prezesa klubu i jednocześnie był sekretarzem partii w kopalni Sośnica. Kolejne etapy jego kariery miały miejsce w juniorach GKS-u Gliwice od 1958 do 1962 roku, a następnie w zespole Górnika Zabrze.

Debiut Lubańskiego w ekstraklasie miał miejsce 21 kwietnia 1963 roku w meczu przeciwko Arkoni Szczecin, gdzie zmienił Erwina Wilczka. W chwili debiutu wykazał się dużą determinacją, strzelając swoją pierwszą bramkę i przyczyniając się do zwycięstwa Górnika Zabrze 4:0. Sezon 1962/1963 zakończył z 8 występami oraz 4 golami, a jego pierwsze mistrzostwo Polski to dopiero początek imponujących osiągnięć w jego karierze.

Lubański nie tylko zdobył mistrzostwo Polski jeszcze sześciokrotnie, ale również zdobył Puchar Polski sześciokrotnie oraz dwukrotnie sięgnął po wicemistrzostwo. Jego umiejętności strzeleckie zaowocowały tym, że czterokrotnie był królem strzelców ekstraklasy w latach 1966-1969. Liczne nagrody i tytuły, w tym „Piłkarz Roku” oraz „Złoty But” w 1972 roku, potwierdzają jego wyjątkowy talent.

Wyróżniającym momentem jego kariery był udział w plebiscycie France Football, gdzie został pierwszym Polakiem w historii klasyfikowanym w rankingu najlepszych piłkarzy Europy. Lubański zajmował w nim coraz wyższe lokaty: 16. miejsce w 1967, 7. miejsce w 1972 i 17. miejsce w 1973 roku.

Na arenie międzynarodowej osiągnął również sukcesy w europejskich pucharach. W 1967/1968 dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europy, a w sezonie 1969/1970 doszedł z Górnikiem Zabrze do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Dramatyczna półfinałowa rywalizacja z AS Romą zakończyła się koniecznością rozegrania trzeciego meczu, z wynikiem 1:1, po którym o awansie przesądził rzut monetą. W finale 29 kwietnia 1970 roku na Praterstadionie w Wiedniu jego drużyna przegrała z Manchesterem City 1:2, jednak mimo porażki, Lubański z 7 bramkami został królem strzelców tego rozgrywek.

Po trudnej kontuzji w 1973 roku, Lubański coraz rzadziej pojawiał się na boisku, a jego ostatni mecz w ekstraklasie miał miejsce 15 czerwca 1975 roku, kiedy to Górnik Zabrze przegrał 0:5 z Legią Warszawa. Po 234 meczach w ekstraklasie zdobył w nich 155 goli oraz 315 meczach dla Górnika, strzelając 228 bramek. Następnie przeniósł się do Belgii, gdzie grał w KSC Lokeren, zdobywając wicemistrzostwo Belgii i osiągając kolejne sukcesy.

Reprezentacja

W reprezentacji Polski Lubański grał od 1961 do 1963 roku na poziomie juniorów, a jego debiut w seniorskiej kadrze miał miejsce 4 września 1963 roku na Stadionie Miejskim w Szczecinie, gdzie zagrał z Zygfrydem Szołtysikiem. Mecz z Norwegią zakończył się wygraną 9:0, a Lubański strzelił swoją premierową bramkę i stał się najmłodszym debiutantem w historii reprezentacji, mając tylko 16 lat i 188 dni.

Był również uczestnikiem ważnych wydarzeń, takich jak pożegnalny mecz legendarnego radzieckiego bramkarza Lwa Jaszyna, w którym wystąpił wraz z Zygmuntem Anczokiem. W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich w Monachium, Lubański zdobył 2 gole, co przyczyniło się do przełomowego sukcesu – tytułu mistrza olimpijskiego.

W 1973 roku podczas meczu eliminacyjnego mistrzostw świata kontuzja wykluczyła go z gry na dwa lata, co wykluczyło go również z mundialu w 1974 roku, na którym Polska osiągnęła 3. miejsce. Po serii kontuzji zagrał ponownie za kadencji Jacka Gmocha, w 1976 roku, a także podczas eliminacji do Mistrzostw Świata 1978, zdobywając nagrodę Fair Play UNESCO. Po zakończeniu mundialu wystąpił po raz ostatni w 1980 roku, zdobywając 48 bramek, co było rekordem do 2017 roku, kiedy to pobił go Robert Lewandowski.

Po zakończeniu kariery

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Lubański pozostał w Belgii, gdzie ukończył Szkołę Trenerów Federacji Belgijskiej i angażował się w szkolenie młodych sportowców, pracując w Anderlechcie oraz jako trener w KSC Lokeren. W 1990 roku założył firmę „Lubański Sport-Management”, a od 1994 roku posiada menadżerską licencję FIFA. Jako komentator współpracował z telewizją, a także był bliskim doradcą Jerzego Engela.

Został uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA w 2003 roku. Aktywnie wspierał Bronisława Komorowskiego w kampanii prezydenckiej w 2010 roku. W 2011 roku otrzymał tytuł Honorowego Ambasadora Górnika Zabrze, a w 2012 roku został Honorowym Obywatelem Miasta Zabrze. Jako patron Centrum Sportowo-Konferencyjnego w Gniewinie przyczynił się do rozwoju sportu w Polsce.

O Lubańskim napisano wiele książek, z których najpopularniejszą jest „Ja, Lubański” autorstwa Krzysztofa Wyrzykowskiego. Inne tytuły to „Włodek Lubański. Legenda polskiego futbolu” autorstwa Włodzimierza Lubańskiego i Przemysława Słowińskiego oraz „Życie jak dobry mecz” Włodzimierza Lubańskiego i Michała Olszańskiego.

Statystyki

Klubowe

W sekcji tej przedstawione są szczegółowe dane dotyczące osiągnięć klubowych Włodzimierza Lubańskiego. Jego występy w różnych ligach oraz osiągnięcia w krajowych i europejskich pucharach pokazują nie tylko jego talent, ale także zaangażowanie w grę.

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Europa		Suma
			Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki
Górnik Zabrze	1962/1963	I liga (ob. Ekstraklasa)	8	4	1	0	–		9	4
	1963/1964		23	12	1		4	1	28	13
	1964/1965		13	9	2	3	3	1	18	13
	1965/1966		18	23	5	7	5	3	28	33
	1966/1967		25	18	1	1	5	3	31	22
	1967/1968		24	24	4	6	6	4	34	34
	1968/1969		23	22	7	7	–		30	29
	1969/1970		23	12	5	4	10	7	38	23
	1970/1971		21	10	4	6	7	8	32	24
	1971/1972		25	14	5	6	2	1	32	21
	1972/1973		18	2	–		4	5	22	7
	1973/1974		1	0			–		1	0
	1974/1975		12	5					12	5
	Łącznie		234	155	35	40	46	33	315	228
KSC Lokeren	1975/1976	Eerste klasse	34	17	2	1	–		36	18
	1976/1977		29	11	3	2	3	1	32	14
	1977/1978		31	15	5	4	–		36	19
	1978/1979		32	12	4	4			36	16
	1979/1980		28	15	3	1			31	16
	1980/1981		24	8	2	2	5	0	31	10
	1981/1982		18	4	1	0	1		20	4
	Łącznie		196	82	20	14	9	1	225	97
Valenciennes FC	1982/1983	Deuxième Division	31	28	–		–		31	28
	Łącznie		31	28	–		–		31	28
Stade Quimper	1983/1984	Deuxième Division	33	7	–		–		33	7
	1984/1985		25	7					25	7
	Łącznie		58	14	–		–		58	14
KRC Mechelen	1985/1986	Tweede klasse	1	0	–		–		1	0
	Łącznie		1	0	–		–		1	0
Łącznie w karierze			520	279	55	54	52	34	626	367

Jak widać, statystyki te obrazują jego rolę jako kluczowego zawodnika w zespole, z wieloma występami i imponującymi wynikami.

Reprezentacyjne

Tutaj zgromadzone zostały dane dotyczące występów Włodzimierza Lubańskiego w reprezentacji Polski. Jego zaangażowanie w mecze międzynarodowe doprowadziło do znaczących osiągnięć na arenie międzynarodowej.

Reprezentacja narodowa	Rok	Występy	Gole
Polska
	1963	3	1
	1964	4	2
	1965	2	5
	1966	6	1
	1967	7	3
	1968	6	6
	1969	8	10
	1970	7	2
	1971	5	4
	1972	9	3
	1973	5	7
	1974	0	0
	1975
	1976	1
	1977	3	2
	1978	8	1
	1979	0	0
	1980	1	1
Łącznie		75	48

Reprezentacyjne wyczyny podkreślają jego wkład do drużyny narodowej oraz numery, które oddają na żywo jego futbolowe umiejętności i osiągnięcia.

Statystyki meczów i goli w reprezentacji
Lp.	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	04.09.1963	Szczecin	Norwegia	_	9:0	Mecz towarzyski
2.	22.09.1963	Poznań	Turcja	_	0:0
3.	16.10.1963	Ateny	Grecja	_	1:3
4.	13.09.1964	Warszawa	Czechosłowacja	_	2:1
5.	27.09.1964	Stambuł	Turcja	_	3:2
6.	07.10.1964	Solna	Szwecja	_	3:3
7.	25.10.1964	Dublin	Irlandia	_	2:3
8.	24.10.1965	Szczecin	Finlandia	_	7:0	El. Mundialu 1966
9.	01.11.1965	Rzym	Włochy	_	1:6
10.	03.05.1966	Chorzów	Węgry	_	1:1	Mecz towarzyski
11.	18.05.1966	Wrocław	Szwecja	_	1:1
12.	08.06.1966	Rio de Janeiro	Brazylia	_	1:2
13.	11.06.1966	Buenos Aires	Argentyna	_	1:1
14.	05.07.1966	Chorzów	Anglia	_	0:1
15.	22.10.1966	Paryż	Francja	_	1:2	El. Euro 1968
16.	16.04.1967	Luksemburg	Luksemburg	_	0:0
17.	21.05.1967	Chorzów	Belgia	_	3:1
18.	28.07.1967	Wrocław	ZSRR	_	0:1	El. IO 1968
19.	04.08.1967	Moskwa	ZSRR	_	1:2
20.	17.09.1967	Warszawa	Francja	_	1:4	El. Euro 1968
21.	08.10.1967	Bruksela	Belgia	_	4:2
22.	29.10.1967	Kraków	Rumunia	_	0:0	Mecz towarzyski
23.	24.04.1968	Chorzów	Turcja	_	8:0
24.	01.05.1968	Warszawa	Holandia	_	0:0
25.	15.05.1968	Dublin	Irlandia	_	2:2
26.	09.06.1968	Oslo	Norwegia	_	1:6
27.	20.06.1968	Warszawa	Brazylia	_	3:6
28.	30.10.1968	Chorzów	Irlandia	_	1:0
29.	20.04.1969	Kraków	Luksemburg	_	8:1	El. Mundialu 1970
30.	30.04.1969	Ankara	Turcja	_	3:1	Mecz towarzyski
31.	07.05.1969	Rotterdam	Holandia	_	0:1	El. Mundialu 1970
32.	15.06.1969	Sofia	Bułgaria	_	1:4
33.	27.08.1969	Łódź	Irlandia	_	6:1	Mecz towarzyski
34.	07.09.1969	Chorzów	Holandia	_	2:1	El. Mundialu 1970
35.	12.10.1969	Luksemburg	Luksemburg	_	5:1
36.	09.11.1969	Warszawa	Bułgaria	_	3:0
37.	06.05.1970	Poznań	Irlandia	_	2:1	Mecz towarzyski
38.	16.05.1970	Kraków	NRD	_	1:1
39.	19.05.1970	Kopenhaga	Dania	_	2:0
40.	02.09.1970	Warszawa	Dania	_	5:0
41.	06.09.1970	Rostock	NRD	_	0:5
42.	23.09.1970	Dublin	Irlandia	_	2:0
43.	14.10.1970	Chorzów	Albania	_	3:0	El. Euro 1972
44.	05.05.1971	Lozanna	Dania	_	4:2	Mecz towarzyski
45.	12.05.1971	Tirana	Albania	_	1:1	El. Euro 1972
46.	22.09.1971	Kraków	Turcja	_	5:1
47.	10.10.1971	Warszawa	RFN	_	1:3
48.	17.11.1971	Hamburg	RFN	_	0:0
49.	16.04.1972	Stara Zagora	Bułgaria	_	1:3	El. IO 1972
50.	07.05.1972	Warszawa	Bułgaria	_	3:0
51.	10.05.1972	Poznań	Szwajcaria	_	0:0	Mecz towarzyski
52.	30.08.1972	Ratyzbona	Ghana	_	4:0	IO 1972
53.	01.09.1972	Norymberga	NRD	_	2:1
54.	03.09.1972	Ratyzbona	Dania	_	1:1
55.	05.09.1972	Augsburg	ZSRR	_	2:1
56.	08.09.1972	Norymberga	Maroko	_	5:0
57.	10.09.1972	Monachium	Węgry	_	2:1
58.	20.03.1973	Łódź	Maroko	_	4:0	Mecz towarzyski
59.	28.03.1973	Cardiff	Walia	_	0:2	El. Mundialu 1974
60.	13.05.1973	Warszawa	Jugosławia	_	2:2	Mecz towarzyski
61.	16.05.1973	Wrocław	Irlandia	_	2:0
62.	06.06.1973	Chorzów	Anglia	_	2:0	El. Mundialu 1974
63.	31.10.1976	Warszawa	Cypr	_	5:0	El. Mundialu 1978
64.	13.04.1977	Budapeszt	Węgry	_	1:2	Mecz towarzyski
65.	01.05.1977	Kopenhaga	Dania	_	2:1	El. Mundialu 1978
66.	21.09.1977	Chorzów	Dania	_	4:1
67.	22.03.1978	Luksemburg	Luksemburg	_	3:1	Mecz towarzyski
68.	12.04.1978	Łódź	Irlandia	_	3:0	Mecz towarzyski
69.	26.04.1978	Warszawa	Bułgaria	_	1:0
70.	01.06.1978	Buenos Aires	RFN	_	0:0	Mundial 1978
71.	06.06.1978	Rosario	Tunezja	_	1:0
72.	10.06.1978	Rosario	Meksyk	_	3:1
73.	18.06.1978	Mendoza	Peru	_	1:0
74.	21.06.1978	Mendoza	Brazylia	_	1:3
75.	24.09.1980	Chorzów	Czechosłowacja	_	1:1	Mecz towarzyski

Wszystkie zebrane informacje o Lubańskim ukazują nie tylko jego talent jako piłkarza, ale także jego znaczenie w klubach oraz w narodowej kadrze.

Sukcesy

Górnik Zabrze

Włodzimierz Lubański odnosił znaczące sukcesy w klubie, którym był Górnik Zabrze. Klub ten zdobył tytuł mistrza Polski w latach: 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971 oraz 1972. Wicemistrzostwo również było bliskie, zdobywając je w 1969 oraz 1974. Dodatkowo, zespół triumfował w Pucharze Polski w latach 1965, 1968, 1969, 1970, 1971 i 1972.

Również Włodzimierz uczestniczył w międzynarodowych rozgrywkach, docierając do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1970 oraz osiągając ćwierćfinały Pucharu Europy (1968) i Pucharu Zdobywców Pucharów (1971).

KSC Lokeren

W klubie zagranicznym, jakim było KSC Lokeren, Lubański również odniósł sukcesy. Zdobył wicemistrzostwo Belgii w 1981, a także znalazł się w finale Pucharu Belgii oraz dotarł do ćwierćfinału Pucharu UEFA w tym samym roku.

Reprezentacyjne

W reprezentacji Polski Włodzimierz Lubański był świadkiem wielkiego triumfu, gdy zdobył mistrzostwo olimpijskie w 1972 roku.

Indywidualne

Wielokrotnie wyróżniany na płaszczyźnie indywidualnej, Lubański zdobył tytuł króla strzelców ekstraklasy w latach 1966, 1967, 1968 i 1969. Również w Pucharze Zdobywców Pucharów zyskał zaszczyt bycia królem strzelców w 1970 i 1971 roku. Jego talent nie wygasł również w Belgii, gdzie zdobył tytuł króla strzelców w Deuxième Division w 1983.

Piłkarz ten został także wyróżniony tytułem Piłkarza Roku w plebiscycie katowickiego „Sportu” w latach 1967 oraz 1970. Wyróżniono go także Złotym Butem tego samego plebiscytu w 1972 roku oraz uznano go za Dżentelmena Sportu w latach 1972 i 1977.

Nie zabrakło mu również nagród w obszarze fair play, co potwierdza Nagroda UNESCO w tej dziedzinie z 1978 roku. W 2003 roku został uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA, a w 2019 roku zajął miejsce lewego napastnika w jedenastce stulecia PZPN.

Rekordy

Włodzimierz Lubański może się pochwalić nie tylko sukcesami drużynowymi, lecz także rekordami. Jako najmłodszy debiutant oraz najmłodszy strzelec w reprezentacji Polski zadebiutował w wieku 16 lat 188 dni. Co więcej, jest najlepszym strzelcem wszech czasów Górnika Zabrze, zdobywając 228 goli.

Odznaczenia

Jego talent i osiągnięcia sportowe zostały docenione licznymi odznaczeniami. Wśród nich można wymienić: Odznakę „Zasłużony Mistrz Sportu”, Złotą Odznakę PZPN, którą otrzymał we wrześniu 1972, a także Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z 1972 roku.

Oprócz tego, Lubański został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1997 roku za swoje wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej w 2015 roku, za jego działania w integrowaniu środowiska polonijnego w Belgii oraz krzewienie idei sportowej rywalizacji oraz ducha olimpijskiego wśród dzieci i młodzieży polonijnej.

Życie prywatne

Włodzimierz Lubański, znany polski piłkarz, prowadzi życie rodzinne z Grażyną Lubańską, swoją żoną. Razem wychowują dwójkę dzieci: syna Michała oraz córkę Małgorzatę.

Poza życiem zawodowym, Włodzimierz jest również zapalonym kolekcjonerem win. Jego pasją jest także malarstwo polskie, w szczególności twórczość Piotra Michałowskiego, którego dzieła ceni za ich wartość artystyczną oraz historyczną.

---

Oceń: Włodzimierz Lubański

---