Lesław Nawacki, urodzony 8 maja 1948 roku w Gliwicach, to postać znacząca w polskim życiu publicznym, będąca urzędnikiem państwowym oraz administratywistą. Jego kariera zawodowa jest bogata w ważne stanowiska oraz doświadczenia, które miały istotny wpływ na rozwój polityki społecznej w Polsce.
W latach 1989 oraz od 1993 do 1997 roku pełnił on funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, gdzie miał okazję kształtować polityki zatrudnienia i pomocy społecznej w kraju. Jego zaangażowanie w te działania świadczy o jego determinacji w dążeniu do poprawy życia obywateli.
Poza tym, w okresie od 1993 do 2021 roku, Nawacki był związany z Biurem Rzecznika Praw Obywatelskich (RPO), gdzie jego działalność przyczyniła się do ochrony i promowania praw obywatelskich w Polsce. Te różnorodne doświadczenia czyni go ważną postacią w kontekście polskiej administracji publicznej.
Życiorys
Lesław Nawacki, syn Kazimierza i Wandy, rozpoczął swoją edukację w 1976 roku, kończąc wówczas zawodowe studium administracji. W 1982 roku uzyskał tytuł magistra administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów, podjął pracę jako wykładowca na podyplomowym studium ubezpieczeń społecznych na tym samym wydziale.
Jego działalność społeczna obejmowała między innymi Związek Młodzieży Socjalistycznej w latach 1964–1973 oraz Zrzeszenie Studentów Polskich od 1973 do 1978. Lesław Nawacki był również członkiem Koła Młodzieży Wojskowej. W 1971 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie pełnił funkcję zastępcy członka Komitetu Dzielnicowego Warszawa-Ochota. Uczestniczył aktywnie w obradach Okrągłego Stołu jako przedstawiciel strony partyjno-rządowej, w zespole ds. pluralizmu związkowego.
Początkowo pracował jako referent w Kombinacie Inżynierii Miejskiej w Gliwicach, a następnie w latach 1970–1972 odbył służbę wojskową. Po zakończeniu służby, znalazł zatrudnienie jako specjalista w Gliwickim Przedsiębiorstwie Instalacji Elektrycznych oraz w biurze turystyki zagranicznej w dyrekcji Funduszu Wczasów Pracowniczych. W latach 1974–1982 piastował różne stanowiska w warszawskim Związku Zawodowym Transportowców i Drogowców, gdzie początkowo był instruktorem, a następnie kierownikiem wydziału i biura prezydium.
W 1982 roku związał swoją karierę z Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej (wcześniej Ministerstwem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych). W ministerstwie pełnił różne funkcje, w tym szefa biura ds. współpracy ze związkami zawodowymi oraz dyrektora departamentu prawa pracy. Od 23 stycznia do 30 września 1989 roku był podsekretarzem stanu w tym resorcie, a następnie do 1991 roku zajmował stanowisko dyrektora generalnego. Ponownie objął funkcję podsekretarza stanu od 20 grudnia 1993 do 1 grudnia 1997 roku.
W ciągu swojej kariery zawodowej współpracował z Tadeuszem Zielińskim, a w latach 1993–2021 pracował w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, którym był szefem zespołu prawa pracy oraz zabezpieczenia społecznego. W 2000 roku odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- a b c Lesław Nawacki. Rzecznik Praw Obywatelskich. [dostęp 25.02.2021 r.]
- a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 25.02.2021 r.]
- Strona koalicyjno-rządowa. okragly-stol.pl. [dostęp 25.02.2021 r.]
- M.P. z 2000 r. nr 27, poz. 548
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Lothar Bolz | Zbigniew Kantorowicz | Janusz Steinhoff | Rudolf Herrnstadt | Janina Kończak | Wojciech Bożek | Marek Kempski | Maciej Konieczny | Karol Cebula | Stanisława Mizdra | Józef Potyka | Krzysztof Mazur | Andrzej Potocki (ur. 1964) | Jan Gałązka (poseł) | Andrzej Józef Chwalibóg | Irena Lipowicz | Alfred Piecha | Marek Gzik | Fryderyk Antes | Bernard KusOceń: Lesław Nawacki