Alfred Piecha

---

Życiorys

Alfred Piecha, jeden z ośmiorga potomków Józefa i Karoliny z Czechów, swoją edukację zakończył w 1915 roku. Następnie rozpoczął pracę w hucie w Łagiewnikach jako uczeń tokarski. To właśnie tam zaangażował się w działalność w klasowym związku zawodowym metalowców. Wkrótce po tym przeniósł się do huty „Baildon” w Katowicach, gdzie jego życie zawodowe weszło w nowy etap.

W styczniu 1919 roku wstąpił do Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, a w niedługim czasie do Komunistycznej Partii Górnego Śląska. Niestety, z racji prowadzonej przez niego działalności komunistycznej, został zwolniony z pracy i podjął zatrudnienie w kopalni „Kleofas”. Po podziale Górnego Śląska Piecha aktywnie działał w Komunistycznej Partii Polski (KPP), pełniąc funkcję sekretarza Komitetu Dzielnicowego w Załężu. Jego działalność związana z organizacją strajków nie pozostała bez echa – za aktywny udział w akcji pod kierownictwem „Komitetu 21” został aresztowany i skazany na 1,5 roku więzienia za opór przeciw władzy.

Po odbyciu kary, w latach 20. XX wieku, Piecha powrócił do pracy w kopalni „Kleofas”, jednak wkrótce znów został zwolniony, tym razem za zorganizowanie strajku okupacyjnego w obronie zakładu. W 1932 roku przystąpił do Komitetu Okręgowego (KO) KPP, a w tej samej dekadzie brał udział w zjeździe górnośląskiego okręgu KPP w Żernikach koło Gliwic, będąc także delegatem na VI Zjeździe KPP w Mohylewie w ZSRR, gdzie został wybrany do Komitetu Centralnego KPP.

W styczniu 1933 roku wziął udział w kongresie antyfaszystowskim w Gliwicach, współpracując również z Komunistyczną Partią Niemiec. Niestety, w grudniu 1933 roku został skazany przez Sąd Okręgowy w Katowicach na 10 miesięcy więzienia. Po wyjściu na wolność, pełnił funkcję funkcjonariusza KC KPP, a jego działalność przeniosła się na Pomorze, gdzie miał wpływ na działania w Gdyni, Bydgoszczy i Toruniu. Został jednak aresztowany i skazany na karę pół roku pracy przymusowej w obozie na Bojanowie.

Po powrocie do Katowic został zmuszony do wyjazdu z Górnego Śląska do Chrznowa, gdzie podjął zatrudnienie w Fabryce Lokomotyw. W lipcu 1937 roku został osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej, a po opuszczeniu tego miejsca w dniu 18 września 1939 roku, kierował się do Kowla, później zaś do Kijowa, gdzie znów pracował jako tokarz. Po ataku Niemców na ZSRR, Piecha brał udział w konspiracyjnej działalności w Kowlu.

W 1944 roku przeniósł się do Lublina, gdzie pracował w fabryce maszyn i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Jako członek pierwszej grupy operacyjnej Pełnomocnika Rządu Tymczasowego, gen. Aleksandra Zawadzkiego dotarł do Katowic w styczniu 1945 roku, angażując się w organizację związków zawodowych. Wkrótce został przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych w Katowicach oraz II zastępcą przewodniczącego Centralnego Związku Zawodowego Metalowców.

Od 1949 roku pełnił rolę sekretarza oraz przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Hutników (ZG ZZH). Jego losy były związane z Komitetem Wojewódzkim (KW) PPR, później PZPR w Katowicach, gdzie aktywnie wspierał Wojewódzką Komisję Kontroli Partyjnej. Przez 12 lat działał jako radny w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach, a także w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz innych organizacjach społecznych. W 1952 roku odbył jedną kadencję jako zastępca posła na sejm PRL. Po przejściu na emeryturę w 1964 roku, pozostał aktywnym członkiem Plenum ZG ZZH, Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych oraz przewodniczącym Komisji Historycznej ZG ZZH, a także członkiem Komisji Historii Ruchu Związkowego Centralnej Rady Związków Zawodowych.

Ordery i odznaczenia

Alfred Piecha, wybitna postać, zasłużył się w historii Polski i otrzymał liczne odznaczenia za swoje osiągnięcia. Oto lista jego wyróżnień i odznaczeń:

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946).

---

Oceń: Alfred Piecha

---