Lothar Bolz

Polityka i administracja

Lothar Bolz, urodzony 3 września 1903 roku w Gliwicach, to postać o istotnym wpływie na niemiecką politykę w powojennych czasach. Zmarł 29 grudnia 1986 roku w Berlinie, pozostawiając za sobą bogaty dorobek jako działacz komunistyczny.

Był przewodniczącym Narodowo-Demokratycznej Partii Niemiec w latach 1948–1972. W tym okresie znacząco wpłynął na kształtowanie polityki partyjnej w Niemczech Wschodnich.

Dodatkowo, pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych NRD od 1953 do 1965 roku, gdzie jego działania miały kluczowe znaczenie dla międzynarodowej pozycji Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Życiorys

Lothar Bolz jest postacią o bogatej historii, która zdobyła wykształcenie w obszarze prawa oraz historii literatury i sztuki na renomowanych uniwersytetach, takich jak Monachium, Kilonii i Wrocławiu. Po ukończeniu studiów rozpoczął swoją karierę zawodową jako referent sądowy, asesor oraz adwokat we Wrocławiu. W 1933 roku, w wyniku przynależności do Komunistycznej Partii Niemiec (KPD), został wydalony z Wrocławskiej Izby Adwokackiej. Jego droga życiowa wiodła przez Gdańsk i Pragę, aż do Związku Radzieckiego, gdzie emigrował, unikając reperkusji politycznych.

W czasie, gdy przebywał w ZSRR, Bolz pracował jako dziennikarz oraz wykładowca w Instytucie Marksa, Engelsa i Lenina, który mieścił się w Moskwie. Znalazł się również w gronie lektorów oraz propagandystów w specjalnych szkołach edukacyjnych, które miały na celu reedukację jeńców wojennych, tzw. Antifa-Schulen, podczas konfliktu sowiecko-niemieckiego. Tworzył teksty do gazety „Freies Deutschland”, będącej wydawnictwem Narodowego Komitetu Wolnych Niemców (Nationalkomitee Freies Deutschland, NKFD).

Po powrocie do Niemiec, w 1947 roku został delegowany do współtworzenia Narodowo-Demokratycznej Partii Niemiec, której przewodniczył jako pierwszy lider od 1949 aż do 1972 roku. Od 1950 roku był także członkiem Prezydium Frontu Narodowego oraz zasiadał w Izbie Ludowej NRD. W 1949 pełnił rolę ministra odbudowy w rządzie Otto Grotewohla, a między 1950 a 1957 rokiem był wicepremierem. W 1953 roku, po aresztowaniu Georga Dertingera, przejął obowiązki ministra spraw zagranicznych, które piastował do 1965 roku. Jako czołowa postać rządowa, Bolz mieszkał w partyjno-rządowym osiedlu w Berlinie-Pankow wokół Majakowskiring.

Po zakończeniu kariery rządowej, w 1968 roku objął przewodnictwo w Towarzystwie Przyjaźni Niemiecko-Radzieckiej (Gesellschaft für Deutsch-Sowjetische Freundschaft). Jego życie zakończyło się w Berlinie, gdzie został pochowany na cmentarzu Dorotheenstadt (Dorotheenstädtischer Friedhof).

Odznaczenia

Wśród licznych nagród i wyróżnień, które otrzymał Lothar Bolz, warto wymienić kilka z nich, które podkreślają jego zasługi oraz osiągnięcia.

  • złoty Order Zasług dla Ojczyzny (1964, NRD),
  • srebrny Order Zasług dla Ojczyzny (1954, NRD),
  • order „Złota Gwiazda Przyjaźni między Narodami” (1968, NRD),
  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1955),
  • order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1971, ZSRR).

Publikacje (wybór)

Wybór dzieł Lothara Bolza obejmuje fascynujące publikacje, które rzucają światło na jego myśli i osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

  • Es geht um Deutschland (przemówienia i referaty), Berlin 1955,
  • Für die Macht des Friedens (przemówienia i referaty), Berlin 1959,
  • Von deutschem Bauen, Berlin 1951.

Oceń: Lothar Bolz

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:14