Piotr Lachmann, znany również jako Peter Jörg Lachmann, to postać o niezwykle bogatym dorobku artystycznym. Urodził się 21 października 1935 roku w Gliwicach, co nadaje mu szczególną tożsamość, łączącą w sobie elementy kultury zarówno polskiej, jak i niemieckiej.
Jako poeta, eseista oraz reżyser teatralny, Lachmann nie tylko twórczo posługuje się słowem, ale również z powodzeniem zajmuje się tłumaczeniami, wzbogacając w ten sposób wymianę literacką między narodami. Jego prace są przykładem tej unikalnej współpracy i dialogu międzykulturowego, które są niezwykle cenne w dzisiejszych czasach.
Życiorys
Peter Jörg Lachmann, znany jako Piotr, przyszedł na świat w niemieckiej rodzinie, której ojcem był Ewald Lachmann, gwiazda lokalnej drużyny piłkarskiej Vorwärts-Rasensport Gleiwitz. W 1945 roku przeszedł na nowo chrzest, przyjmując imię Piotr. Wraz z matką i siostrą zdecydował się pozostać w Polsce.
W 1956 roku rozpoczął studia z zakresu chemii na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W czasie studiów założył wraz z grupą przyjaciół studencki teatr satyryczny o nazwie Za mgiełką, co było dla niego pierwszym krokiem w kierunku kariery artystycznej. Dwa lata później, w 1958 roku, postanowił wyjechać do Niemiec Zachodnich.
W Niemczech podjął dalsze studia, zgłębiając tajniki filozofii, germanistyki oraz teatrologii na uniwersytetach w Kolonii i Bazylei. Jego talent pisarski i intelektualny znalazł swoje miejsce w licznych publikacjach. Był autorem tekstów zamieszczanych w prestiżowych wydaniach, takich jak „Twórczość”, „Tygodnik Powszechny”, „Dialog”, „NaGłosie” i „Borussia”. Jego eseje ukazywały się również w czasopismach niemieckojęzycznych, takich jak „Merkur”, „Theater Heute”, „Dialog”, „Du” oraz Lettre International.
Piotr Lachmann spełniał także rolę tłumacza, przekładając na język niemiecki wiele znaczących dzieł, w tym teksty autorów takich jak Józef Czapski, Leszek Kołakowski, Jan Kott oraz dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza, Tadeusza Różewicza i Helmuta Kajzara.
Rok 1985 był datą, w której Piotr Lachmann, współpracując z aktorką Jolantą Lothe, założył jedyny w Polsce wideoteatr – „Poza”, który funkcjonował aż do 2018 roku w pałacu Szustra w Warszawie. W ramach tej instytucji miał okazję reżyserować i adaptować różnorodne teksty oraz sztuki autorów, w tym Helmuta Kajzara, Euripidesa, Tadeusza Różewicza, Hanny Krall, Aleksandra Wata oraz E.T.A. Hoffmanna, jak również realizować własne projekty. Chronologiczny spis spektakli można odnaleźć w zbiorach dostępnych pod tym linkiem: https://culture.pl/pl/miejsce/lothe-lachmann-videoteatr-poza
Twórczość
Piotr Lachmann to polski poeta i reżyser, którego twórczość obejmuje zarówno literaturę, jak i film. Jego dorobek artystyczny jest bogaty i różnorodny, prezentując wiele gatunków oraz tematów, które odzwierciedlają zarówno osobiste doświadczenia, jak i szersze konteksty kulturowe.
- Junge Lyrik (1960),
- Polnisch Leben (1968),
- T. Różewicz Vorbereitung zur Dichterlesung (1979),
- Niewolnicy wolności (1983),
- Poesie der Welt: Polen (1987) – wspólnie z Renatą Lachmann,
- Mniejsze zło (1991),
- Wywołane z pamięci (1999),
- Hamlet gliwicki. Próba albo dotyk przez szybę (2008),
- DurchFlug. E..T.A.Hoffmann in Schlesien (2011),
- Gliwice Hamlet: Rehearsal or Touch Through the Pane (2016),
- Wie ich (nicht) vertrieben wurde (2018),
- Ich bin ein Spieler, der das Letzte auf eine Hoffnung wagt. E.T.A.Hoffmann in Warschau (1804-1807) (2021).
Jako reżyser filmów dokumentalnych, Piotr Lachmann również przyczynił się do kultury wizualnej poprzez realizację takich projektów jak:
- Tryptyk różewiczowski: Tadeusz Różewicz Twarze (2012),
- Moje pojednanie: Rożewicz i Niemcy (2014),
- Szukamy życia w grobach: Różewicz, powroty (2016),
- Pole Widzewa Bogdana Wojdowskiego (2018),
- Pole widzenia. Wola (2009) z Elwirą Kozłowską,
- Nowatorska formuła Videoteatru Poza i warszawskie wątki w jego spektaklach (2022),
- „To było rzutowane w przyszłość”. Helmut Kajzar (1941–1982) we wspomnieniach bliskich mu twórców (2022).
Poza tym współpracował z Marią Peszek jako autor tekstów piosenek do albumu „Miastomania” wydanego w 2005 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jacek Ukleja | Tomasz Borkowski (aktor) | Arthur Silbergleit | Wawrzyniec Podrzucki | Bartek Pieszka | Klaudiusz Kaufmann | Karolina Skrzyńska | Beata Rybotycka | Bartosz Blaschke | Skorup | Ptakova | Michał Sobierajski | Marcin Mokry | Wojciech Chmielarz | Georg Paul Heyduck | Lesław Nowara | Norbert Blacha | Aleksander Balos | Grzegorz Celejewski | Marek BaranieckiOceń: Piotr Lachmann