Richard Wetz


Richard Wetz, urodzony 26 lutego 1875 roku w Gliwicach, a zmarły 16 stycznia 1935 roku w Erfurcie, był znaczącą postacią w świecie muzyki, pełniąc rolę kompozytora, dyrygenta oraz teoretyka muzycznego.

Wetz zyskał uznanie przede wszystkim dzięki swoim trzem symfoniom, które są jego najbardziej rozpoznawalnymi dziełami. Jego twórczość muzyczna odzwierciedla późnoromantyczne podejście, dokonując reinterpretacji tradycji muzycznych XIX wieku.

Podczas swojej kariery, jego kompozycje kształtowały oblicze epoki i wpływały na rozwój muzyki klasycznej.

Życiorys

1875–1906: Młodość

Richard Wetz przyszedł na świat w rodzinie kupieckiej w Gleiwitz na Górnym Śląsku. Mimo że w jego domu znajdował się fortepian, muzyka nigdy nie była szczególnie ważna dla jego bliskich. Od najmłodszych lat młody Richard przejawiał silne zainteresowanie muzyką, jednak pierwsze regularne lekcje gry na fortepianie rozpoczął dopiero po ukończeniu ósmego roku życia. W krótkim czasie nauczył się tworzyć swoje kompozycje na fortepian oraz pisać pieśni. Jak później przyznał, ostateczną decyzję o poświęceniu się muzyce podjął w wieku trzynastu lat.

Po zdaniu egzaminów końcowych w 1897 roku, Wetz udał się do Lipska, aby studiować w konserwatorium pod okiem znakomitych nauczycieli, w tym Carla Reinecke oraz Salomona Jadassohn. Niestety, po zaledwie sześciu tygodniach musiał przerwać studia, czując się zawiedziony zbyt akademickim podejściem do nauczania. Zdecydował się na prywatne lekcje u Richarda Hofmanna, ówczesnego dyrektora akademii muzycznej w Lipsku.

Równolegle z nauką muzyki, Wetz rozpoczął studia na uniwersytecie w Lipsku z zakresu filozofii, psychologii i literatury. Zafascynował się szczególnie twórczością Goethego, której wpływ widoczny był w jego późniejszych kompozycjach. W jesieni 1899 roku artysta opuścił Lipsk i przeniósł się do Monachium, gdzie podjął naukę z Ludwigiem Thuille. Po pewnym czasie, w 1900 roku, osiedlił się w Stralsund, gdzie dzięki Felixowi Weingartnerowi otrzymał posadę kapelmistrza w teatrze.

Po niedługim czasie przeniósł się do Barmen, jednak niebawem musiał wrócić do Lipska jako osoba bezrobotna. Tam kontynuował swoją edukację z zakresu historii muzyki, badając dzieła wielkich klasyków oraz współczesnych kompozytorów. Wśród nich Anton Bruckner i Franciszek Liszt stali się dla niego szczególnymi wzorami do naśladowania.


Oceń: Richard Wetz

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:23