Władysław Dworaczek, urodzony 9 października 1912 roku w Gliwicach, to postać, która na trwałe wpisała się w polską historię harcerstwa oraz działalności społecznej. Jego życie zakończyło się 22 grudnia 2003 roku w Gaszowicach, pozostawiając po sobie dziedzictwo jako pedagog oraz wpływowy działacz w środowisku harcerskim.
Dzięki swojej pasji i oddaniu, Dworaczek zyskał uznanie wśród wielu pokoleń harcerzy, a jego wkład w rozwój edukacji oraz wspieranie młodzieży zasługuje na szczególne wyróżnienie.
Życiorys
Władysław Dworaczek rozpoczął swoją przygodę z harcerstwem, przystępując do II Męskiej Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki podczas edukacji w szkole podstawowej w Kończycach, gdzie pełnił funkcję zastępowego. Jego edukacja kontynuowała się w seminarium nauczycielskim w Pszczynie, które ukończył w 1927 roku. Jako wykształcony nauczyciel, zyskał możliwość pracy jako opiekun IX Drużyny Harcerzy im. Karola Miarki w Gaszowicach.
Oprócz obowiązków pedagogicznych, Dworaczek angażował się w życie kulturalne swojej społeczności jako dyrygent chóru kościelnego „Cecylia” oraz organista w kościele pw. Opatrzności Bożej. W 1938 roku ukończył kurs z zakresu obrony przeciwlotniczej, a w lipcu 1939 roku, w obliczu wybuchu II wojny światowej, przystąpił do organizacji Pogotowia Wojennego Harcerzy, gdzie pełnił rolę organizatora kursu sanitarnego.
Po rozpoczęciu konfliktu zbrojnego był poszukiwany przez Gestapo, co zmusiło go do ukrywania się. Niestety, w kwietniu 1940 roku został aresztowany, a 1 maja tego samego roku przetransportowano go do obozu koncentracyjnego w Dachau. Jego podróż przez obozowe inferno nie zakończyła się tam, ponieważ później przeniesiono go do Mauthausen-Gusen, gdzie ostatecznie został zwolniony 20 kwietnia 1941 roku.
Po powrocie na Górny Śląsk, stan zdrowia Władysława Dworaczka był poważnie osłabiony. Nie mając źródła dochodu, podjął pracę jako kościelny i organista w Rudzie Śląskiej-Halembie. W marcu 1945 roku osiedlił się na stałe w Gaszowicach, gdzie zasiadł na stanowisku kierownika szkoły i zainicjował jej odbudowę. Równocześnie powrócił do roli opiekuna drużyny harcerskiej, w której to funkcji pozostał aż do 1950 roku.
Aby podnieść swoje kwalifikacje, Dworaczek podjął studia w Instytucie Pedagogicznym w Katowicach. Po przejściu na emeryturę w 1972 roku, skupił się na działalności społecznej. Wśród wielu inicjatyw, które zainicjował, wyróżnić można budowę szkoły w Szczerbicach, przystanku kolejowego w Łukowie Śląskim oraz uruchomienie urzędu pocztowego w Gaszowicach.
Odznaczenia
W uznaniu licznych zasług Władysława Dworaczka, które obejmują jego postawę obywatelską oraz zaangażowanie w pracę pedagogiczną, a także działalność harcerską i społeczną, przyznano mu wiele prestiżowych odznaczeń. Do najważniejszych z nich należą:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Krzyż Oświęcimski,
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z Mieczami,
- Odznaki za Zasługi dla Rybnickiego Hufca ZHP.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bogusław Tracz | Jerzy Kasprzyk | Jerzy Stopyra | Andrzej Karpiński (historyk) | Teresa Kowalska | Piotr Wilk (muzykolog) | Małgorzata Nowaczyk | Barbara Dunin-Kęplicz | Julian Kornhauser | Jarosław Mamczarski | Henryk Jaroszewicz | Aleksander Błaszczyk | Leszek Jodliński | Renata Przybylska | Leszek Marynowski | Wilhelm von Blandowski | Mirosława Hanusiewicz-Lavallee | Jakub Nalepa | Jacek Rydzewski | Tadeusz LubelskiOceń: Władysław Dworaczek