Jerzy Stopyra

---

Wykształcenie i działalność akademicka

Jerzy Stopyra, z wykształcenia specjalista w dziedzinie ekonomii, rozpoczął swoją edukację w 1973 roku, kiedy to ukończył Technikum Elektryczne, dzisiaj znane jako Zespół Szkół Technicznych im. Armii Krajowej w Skarżysku-Kamiennej.

Jako absolwent studiów magisterskich z Cybernetyki Ekonomicznej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, Stopyra zdobył solidne fundamenty teoretyczne, które pozwoliły mu następnie osiągnąć w 1989 roku tytuł doktora nauk ekonomicznych również na Uniwersytecie Warszawskim.

W roku 1986 ukończył studia podyplomowe w Centrum Podyplomowego Kształcenia Pracowników Administracji Państwowej w Warszawie, co poszerzyło jego kompetencje w obszarze administracji i zarządzania.

W okresie od 1998 do 2005 roku pełnił funkcję wykładowcy akademickiego na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie koncentrował się na wykładach dotyczących rynków finansowych oraz instrumentów finansowych. Po tym okresie, od 2004 do 2010 roku, nauczał na Katedrze Finansów i Bankowości w Wyższej Szkole Rozwoju Lokalnego w Żyrardowie.

Ostatnio pełnił rolę wykładowcy na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, na Katedrze Systemów Finansowych Gospodarki, gdzie pracował do 2014 roku. Jego kariera zawodowa odzwierciedla ciągły rozwój i zaangażowanie w dziedzinie ekonomii i finansów.

Praca zawodowa

W 1978 roku rozpoczął swoją karierę zawodową w Instytucie Finansów, który działał pod auspicjami Ministerstwa Finansów. Podczas pracy w Zakładzie Bilansów Syntetycznych Gospodarki Narodowej, jego głównym zadaniem były analizy przepływów rzeczowo-finansowych, które obejmowały interakcje między różnymi sektorami, takimi jak sektor realny, sektor finansowy, gospodarstwa domowe oraz sektor zagraniczny.

W latach 1986-2018 pracował w Narodowym Banku Polskim, gdzie zajmował wiele istotnych ról kierowniczych. Rozpoczął swoją przygodę z NBP jako główny specjalista w Departamencie Analiz i Prognoz Ekonomicznych, gdzie pracował nieprzerwanie od 1986 do 1987 roku. Jego zaangażowanie i kompetencje pozwoliły mu na awans na stanowisko Wicedyrektora w tym departamencie. Uczestniczył w pracach dotyczących nierównowagi pieniężno-kredytowej, planów kredytowych oraz założeń polityki pieniężnej NBP.

Jednak to w 1991 roku, gdy objął rolę Dyrektora Polityki Pieniężno Kredytowej Narodowego Banku Polskiego (obecnie przekształconego w Departament Operacji Krajowych), miał możliwość wpłynąć na podejmowane decyzje do 1998 roku. W tym okresie, departament rozpoczął organizację aukcji sprzedaży skarbowych papierów wartościowych w imieniu Ministerstwa Finansów oraz implementację operacji „otwartego rynku” jako nowego narzędzia w polityce pieniężnej. Ponadto, w 1992 roku został członkiem zarządu NBP, na tym stanowisku pozostając do 2010 roku.

W imieniu NBP, członkostwo zdobył również w Radzie Nadzorczej Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych w latach 1992-1997. Oprócz tego, miał także okazję pełnić funkcje w Komitecie Polityki Ubezpieczeń Eksportowych w KUKE, Komisji Papierów Wartościowych oraz na stanowiskach Wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej Polskiego Banku Inwestycyjnego oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej Pierwszego Komercyjnego Banku w Lublinie w latach 1994-1997.

W 1998 roku, Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski powołał go na stanowisko I Wiceprezesa NBP, gdzie służył aż do 31 grudnia 2000 roku, kiedy to funkcję Prezesa NBP sprawowała Hanna Gronkiewicz-Waltz. Jego kadencja na tym stanowisku trwała do 2004 roku. Tuż na początku 2001 roku, pomiędzy 1 a 10 stycznia, pełnił obowiązki Prezesa NBP.

W latach 1998-2004, jako Wiceprezes NBP, kierował także pracą Rady ds. Systemu Płatniczego oraz współprzewodniczył Komitetowi Zarządzania Długiem Publicznym. W czasie kadencji od 2004 do 2006 roku miał zaszczyt utworzyć i zarządzać Departamentem Zarządzania Ryzykiem Finansowym. Następnie, od 2006 do 2008 roku, piastował funkcję dyrektora Departamentu Operacji Zagranicznych. W 2010 roku został mianowany na dyrektora Departamentu Emisyjno-Skarbcowego, tę funkcję pełnił do grudnia 2012 roku.

W ramach swojej działalności w Departamencie Emisyjno-Skarbcowym, był odpowiedzialny za istotną modernizację polskich banknotów. Decyzja o wprowadzeniu tej zmiany wynikała z szybkiego postępu technologicznego, który wywołał potrzebę znacznej poprawy systemu zabezpieczeń na najczęściej podrabianych banknotach, czyli 10 PLN, 20 PLN, 50 PLN oraz 100 PLN. Nowe, zmodernizowane banknoty weszły do obiegu w kwietniu 2014 roku.

---

Oceń: Jerzy Stopyra

---